Heeft niet elke stad zo’n schat ? Geen enkel onderzoek kan dit bevestigen.
Sint-Niklaas, hoofdstad van het Waasland, met het grootste marktplein van het land, heeft als schat de dichter Daan Antheunis, voormalig cultuurschepen en sinds zijn pensioen nog enkel bezig met kanker, poëzie en beeldende kunst.
Hij stopte me ooit een kleinood in de hand, een ultra-pocketbundel gedichten, Reistijd. Zoiets noemt hij dan bibliofiel. Het past in de borstzak van een hemd. Het laat je niet meer los. Het overschaduwt zijn andere bundels, die wat kloeker ogen.
Hij had al plannen voor een vervolg op dit kleinood toen er weer eens een kanker de rotkop opstak. Alweer kreeg hij die in bedwang en onthoofd.
Met een jaar vertraging is nu het vervolg klaar. Het eerste is treinreizen door Frankrijk naar de Provence. Het tweede betreft autorijden door Frankrijk en stoppen in Laon.
Daan is een gezapige, gestructureerde mens, te groot voor Romaans, op maat voor Gothiek. Daarvan puilt Laon uit.
Hij heeft niets met heiligen, noch met god en toch stapt hij binnen in de kerk van Laon, een kathedraal. Voor minder gaat hij niet. Als hij langer schepen van Sint-Niklaas zou zijn geweest, zou de stad nog grootser uitgevallen zijn.
Van dat eerste kleinood blijft geen enkel exemplaar meer over. Een oplage van honderd, is dat veel? Ja, in poëzie in een klein taalgebied en zonder distributie. Bij de voorstelling van het tweede was al meer dan helft verkocht.
Zoek maar eens in de (boek)handel naar uitgeverij de kleine Danthe…
Restlicht is er altijd
Blauw achter het hoofdaltaar –
wie doorgrondt hart en nieren?
Blauw van oktoberdruiven,
o hoofd vol bloede en wonden.
Blauw van vaders overall,
van aders op zijn hand.
Blauw aan een nachtrand,
voor schaduw zwart wordt.
Tieftalen 