- Het land draagt mede
het water naar zee.
Vraag het de wind.
Of Emile in Sint-Amands.
Als het water zich
tegen het land keert,
vloedlijnen trekt,
houdt de wind de adem in.
Een evenwicht waar, wie weet,
ooit een einde aan komt.
Het land zet zich schrap,
raakt overspoeld.
- De wind draagt het vuur
voor zich uit.
Stenen rollen overhoop
ze zuchten.
Nu dan de Apocalyps.
Apentrots valt nu dan
lachend van de rots.
- Waar het water
van bil gaat,
landinwaarts,
schreeuwt juichend de wind.
Wolken spreiden zich.
Na afloop zucht de wind.
Tieftalen 