De nieuwe man
Ik had niet gehoopt zo vlug het mannetje uit de straat terug te zien. Wij waren beiden op reis vertrokken. Op een zondag trof ik hem op een rommelmarkt. We gingen in de afspanning naast de markt iets drinken. Hij moest zijn reisindrukken kwijt.
“Men spreekt ervan, men schrijft erover, de nieuwe man. Men zegt ook dat hij nog niet echt te zien is. Welnu, ik heb hem overal gezien.”
Ik was benieuwd. Hoe ziet hij er dan uit? “Net als de oude, hoekig en fors, zonder franje of stijl. Geen globetrotter of fitnesswonder, een en al grondig. Nog steeds even onuitstaanbaar en bovenal Duits.”
Wat, de nieuwe man is Duits? Mijn verbazing kon niet op. “Jawel. Hij wordt misschien niet langer gemaakt in het Rührgebied of in Wuperthal, op anderhalve steenworp van Neanderthal. Misschien, want de wereld is klein geworden. Je kan thans overal een man maken, als het maar goedkoop kan. In Brazilië, in Bulgarije of zelfs in China.”
Ik dacht nochtans dat de nieuwe man een typisch Westers, haast sociaal-democratisch product is. Hij zou taken overnemen die vroeger aan de vrouw werden toevertrouwd.
“Wel,” sprak het mannetje met hoe langer hoe meer gloed, “dat is een misverstand. De oude en de nieuwe man vervullen dezelfde taken: vervoer over de weg. Het nieuwe zit hem hierin dat hij thans overal rijdt. Vroeger was vooral het Belgisch leger manziek. Hij haalt het marktaandeel van de anderen onderuit. Mercedes bijvoorbeeld zie je hoe langer hoe minder. Iveco verdwijnt ook in alle stilte. Alleen Daf, Volvo en Scania voeren strijd tegen de MAN. Er is trouwens weinig veranderd in de gang tussen Neanderthal en Wuperthal. Hooguit zit hier en daar een vrouw achter het stuur van een MAN.”
Tieftalen 