Wie herinnert zich nog het dorp?

Het dorp is kort na het jaar
van het dorp verdwenen
uit mijn leven.

Het kantelde enigszins toen daar
voor mijn deur de hoogleraar liep,
met zijn hondje en een journalist,
die ik had aangepraat.

Het kantelde nog verdere die nacht
dat ik strandde bij Baudouin.
Ik kreeg er thee met een koekje
en een inbrander dat ik hier

en niet langer daar zou belanden
in alle staten omdat ik niet meer
dat bedreef waarvoor ik hier rondliep.

Het vergleed voorgoed toen
ik de pen weer opnam,
een kamer in de stad betrok en
er begon te reizen.

Nu nog zou ik Chinezen
kunnen leren prei te stoven
op hun manier.

Het dorp van toen

Adelbrieven

mijn hond van toen