Een leven in boeken, door boeken, Fried’l. Op zondag. Als er een iemand is die zijn leven heeft geleefd na een boek te hebben gelezen, een leven dat leest als een boek, dat anders voorbestemd was;
als er een iemand is die verzaakt heeft aan een leven als een banaal miljardair annex zakenman om een leven te leiden aan de hand van een boek;
als er een iemand was die een plaats verdiende op je praatstoel, dan toch wel Osama. Ben Laden, ja.
Maar hij is niet meer; hij is helemaal naar de haaien.
Heeft hij de boeken van John le Carré gelezen? Of las hij liever Ludlum? Of wie weet Jef Geeraerts in Engelse vertaling?
En wat vond hij van Kuifje of las hij liever Lambik?
Fried’l, je had hem discreet kunnen benaderen. Bijvoorbeeld op een zondag in Oostende, bij een warme hap. Hij kwam hier al eens, geheel incognito uiteraard, mosselen eten met friet.
Was hij er echt culinair aan verslingerd? Lustte hij even goed Belgische pralines? Of gebak?
En welke waren zijn lievelingsdichters?
Fried’l, dit leven in boeken is niet meer. Voor jou is het te laat. Hij zal nog wel opduiken in een film of schimmig in een boek. Of op Feesboek.
Tieftalen 