Vrede, kom terug

 

Het schorre duivenland ligt laag

tegen de zee.

Een vogel spert zijn keel.

Ik neem je

voor wat je bent

tot je van liefde kreunt.

 

Mijn duif, ooit zat je

zo kil en droeg je

een droogte met je mee.

 

Ik leg aan en kus je lippen

nat.