Voor Daan Anthuenis
God verschalken, het zou kunnen lukken,
daartoe zijn wegels gemaakt.
Een lastige opgave weliswaar en sta je naakt,
het is nog de vraag of je dan moet bukken.
Daan echter verschalkt al jaren de dood.
Een nog lastiger opgave
waarvan hij bijwijlen trilt en beeft,
rilt als hij nog leeft.
Hij loopt er een etiket bij op,
onverwoestbaar en blijven lachen.
Liever zo’n naam en faam
dan wat anders oplopen als het mag.
Een graag geziene gast hier & daar,
op banket en op de trilpijnbank,
die hij netjes doorstaat,
tot hij wankel weer rechtstaat
en de zaken opnieuw in handen neemt.
En vooruit zonder versagen
Tieftalen 