Je wenkt soms op de maat
van je binnenste muziek, ja laat,
waarvan je heupen getuigen
als we op elkaar inhaken en huigen
in de diepste dans.
Je wenkbrauwen dan weer
brouwen me een mengsel tekeer
dat ik met volle teugen
van al je lippen lik en stijg je.
Strak slaap ik dan verdoofd
door deze overvloed,
daalt de sluier neer.
Tieftalen 