Voor Woody Allen
1. Op het einde blijft enkel beeld
over, gevangen op de treurbuis,
opgevangen op een netvlies.
De buis brengt heel vlak
de droeve boodschap uit den treuren.
Valt iemand dood? Camera!
Steekt iemand een ander neer? Camera!
Laat BV of BH een scheet? Micro!
Boven alles uit heerst
vanuit de buis stilaan eeuwige treurnis.
Daar lacht Leonard wel om.
2. Onder de treurbuis gedijt
in ’t grootste geheim de Mossad.
Daaronder, nog dieper, de maffia.
Wie en wat we al niet zien op de buis,
de paus of Osama Bin Laden
met tiaar en gebaar de een,
met baard en tulband de ander en
telkens staat net iets achter hen,
fijntjes te lachen en naar u te knipogen,
die zelige figuur
en wie is hij toch ook weer?
3. Tussen de plooien van het gesprek,
tussen taalvoegstenen en tussen
taalsluitstenen, achter zware gordijnen
spreekt hij pas, Leonard Zelig en zegt:
de Mérode telt voor geen vinger,
zijn haar zag niet rood genoeg,
de Ligne lag ook al niet in de lijn,
niet besneden wel bescheten,
die van Oranje en Baarle.
Leo had er veel gezien,
weinig aan over laat staan
van gehouden.
4. Zelig komt thuis
Ik open de deur, wat een verblijf
dat nu het onze wordt,
ik open de deur voor de eerste keer.
Ik loop niet rond maar over
de streep getrokken in het stof,
hoe eeltig toch, veeg ze meteen weg.
Hier heeft iemand wie weet
welk drama beleefd waarvan
hij lachstuipen kreeg en tranen
in de ogen en het huis,
te nemen of te laten,
heeft overgelaten en achter zich
zodat het nu, ineens,
een zeligheid wordt.
.
5. Als het eruit komt gegutst
zijn we groot of zielig,
dat maken we zelf
uit.
Als het erin blijft gutsen
en kolken, zijn we dan niet
zielig tenzij we
de opgekropte massa verwerken
en omzetten in
massapolitiek,
massakunstbedrijvigheid,
massacommunicatie.
Zeligheid ligt niet te gutsen
noch voor de hand.
6. In de clinch tussen kling en kelk
leidt fusie tot opperste confusie,
verwarring in de hoogste verwarming.
In de afbouw van versnelling,
ligt terugkoppeling
naar de lagere laag
van ons aller bestemming.
Leonard weet dit wel helemaal,
handelt ernaar zodat we allemaal
minder gezicht verliezen
als we een stap opzij zetten
en naast hem komen te staan.
In de luwte laait de clinch
nog heel even na.
7. Expert in kernfusie, hij, Zelig,
en eigen kern eerst smelt
samen met een ander
tot in beeld.
Tot in beeld, hij, Zelig of niet,
verschijnt en weer verdwijnt
tot uit beeld.
Alle moleculen gaan
honderduit schuiven
over het oppervlak,
tot alle atomen dromen.
8. Zeven ziet heilig, acht
het hoogste.
Leg het om, op oneindig
trek kringen naar binnen,
glanst wat schoons
lang nog na, naar binnen.
Leonard op dat punt verdwijnt
niet langer, gaat
niet langer op
kan gaan
al was het maar
liggen
lost net niet op
staat op
Tieftalen 