Oma Paloma Blankaert,
straks loopt ze zo
de vijver in.
Hoezo?
Naakt en blauw
van het wachten in de kou.
Grijs en met een doffe blik,
gelaten en loodzwaar.
.
Gisteren nog likten de vlammen
de kont van de waterketel,
.
dronk ze koffie met kleine teugen
uit haar gebarsten kop.
.
Oma Paloma Blankaert,
zie, daar gaat ze.
Tieftalen 