Heel af, heel toe denk ik nog aan je.
Zonder spijt al besef ik nu,
te laat, dat ik je had moeten
mishandelen
.
Aan handen en voeten gebonden
de weinige kleren die je droeg
van je verrukkelijke lijf rukken
.
De zweep erop vervolgens
en je tekenen in de huid
tot je er nat van wordt
.
Soms tussendoor geef ik je dicht
om de tocht toe te lijmen.
.
Niets echter van dit alles: je werd gek
en krijgt nu
een vaste uitkering zonder vaste verkering
(dit gedicht won op 13 december 2015
goud in de zondagtrofee op pomgedichten)
Tieftalen 