Ik tast volop in het duister en sta op.
Vandaag geen zon, hoera, het regent.
Voor de rest ligt iedereen zo stil,
nog vast in slaap, de weerman zijn gelijk.
De lust tot fluiten borrelt op.
Ik houd het voor gezegd en zwijg
heel even. Ik laat de plee zingen
in mijn plaats, hoera, het regent.
Hemeltje, waar wolken dicht bijeen
gepakt en gezakt en beladen wachten
op hun beurt om te druilen,
geef ons een dag als geen ander.
En morgen nog zo een.
(met dit gedicht won ik vandaag zeven januari 2018 nog eens goud op pomgedichten)
Tieftalen 