Je zou het haast niet geloven maar ze bestaan. Ik geloof het omdat ik er een paar ken. Links-nationalisten. Eigenlijk zijn het geen nationalisten. Ze ijveren voor de losmaking van Noord-België. Los van het zuiden. Het zijn separatisten. Sommigen willen wel Brussel behouden. Omdat ze daar bijvoorbeeld wonen. En hun stamcafé hebben. Dat ook het mijne is. Een van hen kom ik daar dan ook tegen en meer dan een, zelfs.
.
Ze koesteren het linkse gedachtengoed maar noemen elkaar niet kameraden. Ze vinden dat we beter af zijn zonder de Franstalige Belgen omdat die laatste door allerlei manipulaties en gekonkel de meerderheid gijzelen. De solidariteit uithollen. De vooruitgang stopzetten.
.
Ze leiden een marginaal bestaan in dit land en schuilen op vreemde adressen. Een adres ligt in Brussel, zelfs. Ze verwijzen ter rechtvaardiging van hun opvatting naar het activisme uit het begin van de 20ste eeuw. De meest gekende activist uit die tijd was niet Kardinaal Van Roey maar Paul van Ostaijen.
.
Zelf ben ik trouwens op mijn manier ook actief door de positie van het Frans in België te ondergraven en te linken aan de positie van die taal buiten België. Je hoeft tegenwoordig niet meer voor cultuurbarbaar door te gaan omdat je Nederlandstalig bent. Au contraire. Et voilà.
.
Ondertussen start eerdaags in Brussel, ook alweer, de achtste editie van het haast volkomen Franstalig straattheaterfestival in het Warandepark, ditmaal zonder de tent van Kadhafi. Volledig gratis! Een festival van theatercompagnie Les nouveaux disparus (sont à nouveau apparus).
.
Alsof dit nog niet volstond lees ik ook nog eens een dik, nogal onthullend boek van de Franse ingenieur annex historicus Laurent Guyénout, JFK – 11 septembre, 50 ans de manipulation. Alles wat je moet weten om weer mee te zijn met de complottheorieën maar vooral –praktijken.
.
Nee, ik verveel me nooit of zelden.
Tieftalen 