Zelfs als ze zeurt, zingt ze.
Mozart zou na haar laatste woord,
niet vroeger, opstaan,
een danspas maken, neuriën
en naar zijn instrument grijpen,
zich aan haar gezeur vergrijpen,
het als een bruistablet laten oplossen
in een beker wonderlijke muziek.
Zo dan zit ik hier.
Als ze moppert houdt ze
koppig een lijn aan.
Daar ligt de melodielijn.
Ik werk en verwerk en vijl,
hak wat in op woorden,
raap het afval bijeen zo fijn
en zoek schrijvend ons heil.
Anders zou ik haar wie weet vermoorden.
Dan zit ik toch liever hier
dan zelf te mopperen in een cel, daar.
Tieftalen 