La foire des enfoirés du livre, zo omschrijf ik in het Frans de boekenbeurs. Een kermis voor wie dol is op boeken.
Dat is het al lang niet meer.
Ik heb ooit op de boekenbeurs een toenmalige nog jonge radioreporter razend zien rondstruinen. Dit kan niet, dacht ik toen. Intussen mag Kristien Bonneure voor de VRT minder razend rondstruinen en noteren.
Dit merkt ze onder meer op:
Ontstellend trouwens hoeveel zelfhulp- en opvoedingsboeken er liggen, in zowat alle stands. “Word optimist” is het bevel van de gelukkigste man van het land, Leo Bormans. Nog een leuke: “Waarom gaat het altijd over jou? Omgaan met narcisme en egocentrisme bij anderen”. In de categorie managementsboeken moet ik grinniken bij de volgende titel: “Mijn medewerker is afwezig. Wat nu?”
Die laatste vraag zou elke man-ager moeten kunnen beantwoorden. Blijkbaar is daar tegenwoordig ook al een zelfhulpboek voor nodig. Het zijn ezels, overtreffende trap van onager.
Ik krijg zelf een LEEG boekje van Amnesty, met Brusselmans op de cover, als symbool van al die schrijvers elders in de wereld die hun gedacht niet mogen zeggen.
Dit is het absolute einde. Ik heb zelf ooit een keer de stand van Amnesty bemand, verantwoordelijk als ik was voor pers en publicatie. Brusselmans op de kaft van een leeg boek, dat zou bij mijn weten toen nooit gekund hebben. Lieve jongen maar de moeite niet waard om er een boek van te lezen; lees het origineel. Er zijn toch andere schrijvers genoeg die wel goede boeken schrijven en op die kaft mogen prijken.
Nee, ik ga niet naar de boekenbeurs dit jaar.
Tieftalen 