Het zegt je waarschijnlijk niets, Puyvelde en het is niet eens waar ik geboren ben. Frank Pollet en zijn vrouw en Daan Antheunis en nog enkele bevoorrechten weten het dan weer wel. Ik wist tot voor kort van niets.
De goede volger ja zelfs volgeling van het tieftalen weet ondertussen dat ik daar op een zondag naar toe ben gefietst. Voor de poëzie. Mijn eigen fiets liet het toen afweten en die van mijn vrouw volstond net.
Volgens de papieren gaat het om een deelgemeente van Sint-Niklaas. Helaas voor Klaas is de werkelijkheid er zo anders dat de inwoners terecht niet willen gerekend worden tot Sint-Niklaas. Geen dorpschauvinisme in vrije val naar boven toe, nee. Echt anders is het daar.
Ondertussen heb ik een terreinfiets, ja sommigen gewagen van een bergfiets. Deze houd ik tijdelijk bij de hand in dit land om dan mee te nemen naar Afrika. Hier dus volop terreinfiets, wordt hij daar zo goed als voltijds bergfiets.
In het overbevolkte noorden van het land is het echter zoeken naar een naald in een hooiberg als je zoekt naar een terrein voor zo’n fiets. Ja, Hamme, uiteraard, maar dat vind ik niets.
Ik ging tot twee keer terug naar Puyvelde. De eerste keer vond ik er 2,5 km terrein en een koffie bij Frank Pollet en Moniek, zijn vrouw.
De tweede keer vond ik een gat in de beschaving en ik was weg. Voor ongeveer vier kilometer terrein door bos en veld, veld en bos, prachtige natuur. En nee, meer bijzonderheden geef ik niet; dit terrein is voor mij (net niet alleen). Op zowat zes kilometer van huis!
Tieftalen 