Nog ligt schijnsel
Nog ligt schijnsel ver
liever vers in het geheugen
liever voor de hand: dichter
Star staart het eenoog cycloop
venster op de beeldelijkheid.
Ik wil dit eerlijk gezegd
krijgen en ontglippen dat het doet.
Vullen we in, ons in,
vullen we aan, elkaar aan?
Komen we dichter en klaar,
zien we dan klaar?
We boren ongehoord
verder in tongtalen
schrijven ons zo weg.
