Iedereen of toch zowat iedereen herinnert zich nog wat er ons is voorgespiegeld dat er gebeurd zou zijn op 11 september 2001. Twee jaar later stonden de Rikanen, de wereldoprukkende Amerikanen, die arrogante belichaming van een verkeerd begrepen mondialisering die volgens hen liefst gepaard gaat met een goed begrepen ontmondiging van de burger, in de woestijn van Irak hun tweede golfoorlog uit te vechten om Saddam H., alleenheerser en wreed genoeg jarenlange bondgenoot, uit te schakelen. Het begon met de vijandige inname van (café) Bagdad maar eindigde niet toen Saddam H. was opgehangen.
Wat volgde was een miljardenput, terwijl er nooit en massavernietigingswapen is aangetroffen; wat volgde was de bedeltocht van de jonge Bush om geld en de kale reis waarvan hij terugkeerde; wat volgde was de overval door de jonge Bush op het vehikel dat in de VS de hypotheekkredieten versjacherde; wat volgde was een financiële ineenstorting van het systeem; wat volgde was dat iedereen er mee kon voor opdraaien.
Wat hier nu volgt is van binnenuit gezien de bezetting van het café Bagdad.
Tieftalen 