Zie me hier staan zo eenzaam
bij nacht hoewel met honderden,
zie me aan!
Het is middag, daar komen ze
met tientallen lopen.
Ik vraag me af wie vandaag
na het park minstens
twee keer te hebben doorlopen,
zwaar ademend, zwetend, man
of vrouw,
zal stilstaan
om me te omhelzen.
of vrouw,
zal stilstaan
om me te omhelzen.
Gepost in het grote smoelenboek
Het wil best
We blijven er nog een paar eeuwen mee zitten
Notulen van een colloque singulier[1]
We waren haast vergeten
hoe de kern van de zaak
een vork is en dat er
een keizer is overgebleven.
.
Hoe dan ook, hier zitten we mee.
.
Gelukkig prijzen we ons
dat we weten
hoe de vork aan de steel zit,
welk pak bij welke sector hoort
met of zonder das en
welk smoel op het grote smoelenboek
welke informatie bevat. Profiel!
.
Ach man, sprak Socrates,
ken jezelf.
.
Waarop we François hoorden
mompelen: ik ken alleen
mezelve niet en we overgaan
.
tot de wanorde van de dag.
[1] Het gaat hier allicht om een colloquium achter gesloten deuren gehouden voor geheim agenten. Hoe komt dit hier terecht? Is de dichter niet de bode die overal en altijd een of andere boodschap opvangt en doorgeeft?
Een boek schrijven, het smoelenboek schrijven
Het is zoals met vele van zijn gedichten: op die vraag blijft hij het antwoord schuldig. Hij wou het helemaal in zijn eentje doen.
Toch ontving hij, toen hij in Parijs was komen wonen, regelmatig gelijkgestemden en lichtjes afwijkende geesten in zijn salon. Daar bespraken ze de politieke en economische toestand van het land, wat men tegenwoordig de toestand noemt. Maar bovenal bespraken ze er elkaars gedichten en andere schrijfsels.
1.1. Vaststelling: hier (en daar) heb ik Facebook het grootsmoelenboek genoemd. Nederlanders zouden geneigd zijn dit het feesboek te noemen. Wij, Belgen, zullen het eerder vertalen. Een grootboek is het boek waarin de boekhouder zijn…
View original post 1.439 woorden meer
Overdenken, bedenkelijk, en ander denkwerk
De Vlaamse Auteursvereniging, zeg maar de schrijversvakbond, heeft een onderzoek gevoerd naar de stand van zaken van de poëzie in het Noorden van het land.
Het resultaat is bedroevend.
Het is echter niet verbazingwekkend. Het is zelfs voorspelbaar.
Het siert de vakbond dat hij meteen ook voorstellen formuleert voor uitgevers, beleidmakers en boekhandels.
De voorstellen raken echter nauwelijks de kern van de zaak.
Laten we wel wezen: vanaf het onderwijs tot in het graf maakt men ons wijs dat taal doelbewust, doelgericht en doeltreffend moet worden gebruikt, als communicatiemiddel. De gemiddelde dichter, net als de gemiddelde mens, weet beter. Maar ziet ondertussen deze herleiding van de taal tot louter middel oprijzen als een bierkaai.
Taal is allereerst een scherm dat we bouwen tegen de ons vijandige werkelijkheid. Door de dingen een naam te geven, scheppen we afstand. Taal is bovendien een handig speelding, waarmee we die vijandige werkelijkheid naar onze…
View original post 307 woorden meer
Sint-Niklaas was zondag 12 maart 2017 het toneel van een sterk staaltje poëzie-optreden: Philip Meersman en Marc Tiefenthal muzikaal geruggensteund door het trio Riské, met Pat Riské op drums, Jean Demey op bass en Frans Van Isacker op altsaxofoon.
Na Halle in 1999 en Galerie de Zwarte Panter in 2006 was het de beurt aan het Waasland.
Velen waren genodigd, weinigen uitverkoren en verkocht & in de wolken. Traditiegetrouw kregen de afwezigen ongelijk en kunnen ze thuis rustig uithuilen. Overrompelend voor de enen, een openbaring voor nog anderen, puik voor de rest. Het bewijs dat woorden ertoe doen en iets doen voorbij het gangbare. Sfeer, betovering, wonder.
Het bijzonder kunstenfestival in Sint-Niklaas is inderdaad zeer bijzonder.
De man achter dit festival, Daan Antheunis, heeft ons in- en uitgeleid en nog wel aan de hand van enkele gedichten van Paul Van Ostaijen. Terecht
Hier vindt u een impressie
