Koning Albert II van België heeft iets met zijn neus en rust daar nu even van uit. Heeft men hem iets door de neus geboord of is hij bij de neus genomen?
U zult het met me eens zijn dat dit beeldspraak is. Als u niet weet dat hij een medische ingreep heeft ondergaan waarbij een gezwel aan zijn neus is weggenomen, ik zou u, lezer, netjes bij de neus hebben genomen.
Het kan niet belangrijk genoeg worden herhaald en onderstreept: er bestaat zoiets als beeldtaal. In het Grieks heet dat metafoor. Het woord staat voor iets anders. Het is overdrachtelijk, dus niet letterlijk.
In de opvoeding van tegenwoordig gaat dit onderscheid al vlug verloren. Dan heb ik het niet alleen over de opvoeding op school als wel daarbuiten. Vooral bij de consultants. Die spreken de godganse tijd overdrachtelijk en dragen haast uitsluitend verwarring over.
Beschouw dit maar als inleiding.
Nu de hoofdbrok. Om zo’n gelul te mogen aanhoren, moet u die luller betalen. Dat is de prijs van de kennismaatschappij; we hebben het nu even niet over een luttel bedrag van 150 euro dat u betaalt om iemand met kennis van zaken in metaforiek – een dichter dus – te laten komen om kennis te maken met dichotomieën en andere dichtvormen.
Nee, zo’n oplichter die het verschil tussen overdrachtelijk en drachtelijk taalgebruik komt wegvegen, vraagt al vlug 800 euro zonder btw en zonder verplaatsingkosten. En die lui verplaatsen zich liever met een Audi A6 dan met een A4tje. Als ze van zichzelf en hun boekhouder vinden dat ze het helemaal gemaakt hebben, rijden ze in een Jaguar of een Audi A8. Dank zij u.
Hij komt binnen, heel soms kan het een vrouwspersoon zijn, met aan de hand een draagbare computer en begint meteen en totaal onaangekondigd dia’s ergens tegen de muur of tegen het gordijn te projecteren. Je leest daar bijvoorbeeld:
Ik lever u een volledige gereedschapskist.
U leest dat uiteraard in een soort barbaarse taal om u het zand beter in de ogen te kunnen strooien. Toolbox. Of nog: toolkit, afgeleid van kolenkit. (Vraag hem of haar volgende zin aan te vullen: to be or not to be, , ze komen niet verder dan ‘that is the question’ en zien het dubbele punt achter dit zinsdeel over het hoofd of helemaal niet; of leg ze een gedicht voor van William – zeg maar Bill – Shakespaere; ze weten enkel hoe ze de bladspiegel moeten leggen).
Want als u goed zou nadenken, vraagt u zich af of een gereedschapskist wel 800 euro waard is. De bedoeling is dat u zich dat afvraagt nadat u de factuur hebt betaald.
Tegen dat u hebt betaald, zult u doorgaans ook merken dat het een lege doos is. U moet de instrumenten dan maar zelf ontwikkelen. Ik heb u nooit een rozentuin beloofd.
Na het zand het zout. In de wonde die deze oplichters u hebben aangedaan, zijn ze nog steeds bereid, tegen een kleine extra vergoeding, bij wijze van dienst na verkoop, nog wat zout te strooien.
Hoe kunt u zo bedrogen worden? Omdat u het vertikt te protesteren. Omdat u denkt dat uw geld die man waard is. Omdat u niet voldoende uitrusting tussen de benen hebt die het mogelijk maakt dat er in uw hersenen een licht opgaat dat sterk genoeg is om die bedrieger te ontmaskeren. Waarop u dan zijn factuur niet hoeft te betalen.
Tieftalen 