Een meedogenloos complex onder ogen

2. Gevaar loert om de hoek,

niet van de Dam noch van de Laan.

Daar immers raakt niemand of niets zoek.

 

Nee, het ligt in de buitenwijk, de rand.

Het heet café Bagdad

en telde als voornaamste gast

Jef L. uit B bij A.

 

Het gevaar, zo werd gezegd,

stak in de kelder, let op het woord:

massavernietigingswapens.

 

Dan denk je toch meteen

aan overbeladen voorraden Duvel.

Straf bier!

 

En niet aan hyperriet

of nog erger levertraan,

laat staan Yperiet.

 

Mefi liet het gerucht mond op oor

oor naar oor zijn oorgang gaan en graven.

Ari geloofde zijn oren niet.

 

Het café lag dan wel

in de oksel van een bocht

op een invalsweg, vandaar

zou je nooit denken met achterdocht

aan een bomvolle kelder.

 

10. Wat was er tenslotte

aan de hand, wat aan de voet?

Een of andere communicatie,

een gesprek in codetaal

tussen de bovennormale wereld

en de abnormaal achterdochtigen,

 

voor wie het café

ooit een verzamelplaats vormde?

 

Hebben de reuzen het laten afweten?

Staan de neuzen in verspreide slagorde?

 

De naam van deze plek

is geworden tot hel.

 

We hebben met alle reuzen samen

moed moeten verzamelen

om naar hier terug te keren.

 

Om hierna nooit meer.

Om de plek te zuiveren

met blikken die we gooiden

van haat vol benzine.

 

We herdachten die paar Russen,

de dichter Kalashnikov, mislukt,

en de schrijver Molotov, mislukt.

 

Nu hebben onze neuzen zich weer gekeerd

in dezelfde richting en klieven ze

door de lucht, tot we nog eenmaal

ons hoofd en niets dan ons hoofd,

terwijl we verder stappen de bergen in,

nog eenmaal omdraaien. Vooruit nu!

 

(Nog zonder nummer)  

Wreed hoe volslagen

vreemd wij voor elkaar

toch nog geluk oprispen.

 

Van het wereldse geen weet meer

weten we met onze veters geen weg.

 

Van het bovenmaanse losgeslagen

blazen we houterig kringetjes

in een baan rond de aarde.

 

Geen enkele planeet is ons verboden,

op elk terrein zetten we voet.

 

Geroemd zijn wij en bovenal gevreesd

al weet niemand precies hoezeer gesjeesd,

nu we hier stranden aan de toog,

naast Jef en tussen Hermanos en H.M.

en doodgewoon, niets eens leuk,

een Duvel zitten drinken.  

 

Wreder vreemder kan haast niet.