Deze slagzin is een regel uit een van mijn gedichten. Ik hoop dat hij een leven op zich mag leiden.
Marcel van Maele is me in deze voorgegaan, zo heb ik onlangs ontdekt. In de bundel uit 1972 getiteld Eigen Keus uit Eigen Werk (de bladzijden zijn niet genummerd) staat het gedicht S.O.S. (fragment) waarin hij schreef: “(ik had romantiek en nationalisme reeds lang in het museum van uitgeroeide kwalen bedacht)”.
. Zijn hart stond stil. De dichter-vertaler Leonard Nolens is zover. De romantiek heeft hem verleden jaar onderuit gehaald.
Hij heeft het overleefd. Hij wist al jaren dat hij geen druppel alcohol mocht drinken en niet meer mocht roken. De romantiek eiste echter van hem dat hij bleef drinken en roken tot de dood er op volgt.
.
De dood heeft hem echter net niet gevolgd. Maar of hij nog een dichter is, dat is maar de vraag. Zijn vraag.
.
Laat ons wel wezen, onder dichters nemen wij Leonard Nolens met een soeplepel zout. Hij mag dan wel goed in de markt liggen, in zichzelf ligt hij minder goed. Ooit begonnen als experimenteel dichter, is hij uitgegroeid tot een neo-suikerzoet romanticus. Vooral de vrouwen lusten dit. Nu echter heeft hij de dood aan den lijve ondervonden; dit experiment heeft als gevolg dat hij op een andere manier moet gaan leven. Anders komt de dood al snel terug. Wordt hij na al die jaren opnieuw experimenteel? Of komt de dood al snel terug?
.
Zelf ben ik op aanraden van de dokter gestopt met roken. Een volledige loopbaan als pijproker achter de rug. Vijfenveertig jaar! Slaan mijn gedichten nu minder bruin uit?
.
“Het is romantiek, ook zo’n woord dat ik het liefst vermijd omdat iedereen dan denkt aan zoete stroop. Heeft er niets mee te maken. Romantiek is zwart, hard en onontkoombaar als je zo bent, het is geen keuze.”
.
Dat zoete stroop op de te lange duur zwart en hard wordt en onontkoombaar zal geen enkele dokter ontkennen.
________________________________________
Ars poetica
1.
Romantiek maakt ziek man, maan en paard.
Niet in beeld brengen – beeld spreken wit scherm.
Realisme een neo-neon grap.
Niet komen aandraven naast het paard
maar goed in het zadel, er boven op.
Verslibrisme, wie bedrijft dat nog? Tenzij
de feministen, ofschoon toch rare tisten.
Het mysterie, het openbaar mysterie
in schaduw van het witlicht brengen.
Van alle naam ontdaan blijft naakt
alle bestaan dichter toegedragen
vrijuit de buik vol van ademwelbehagen.
Tieftalen 