Woestijn wenkt

 

We horen er bij en we kijken

ons na. Ik trek

ons op aan de gespannen snaar

in de elleboog en spuw

.

ja ik mik wel!

nee, ik slik niet!

.

Nog even houden we stand,

trekken snel de sleutel uit de poort

en vloeken half binnensmonds:

USB!

 

Hier staan we nu,

staan we binnen?

staan we buiten?

Waar zit toch precies die USB poort?

.

Aan de geur van mest

zullen we het weten

of het een paard wordt, een hert

of een ezel die ons verder brengt

in vervoering.