Mijn grootvader heette Henri. Mijn moeder droeg zijn naam tot ze huwde met mijn vader. Hij is lang geleden overleden. Om te weten precies wanneer, zou ik zijn graf moeten bezoeken. Ik was student aan de universiteit toen hij stierf op de leeftijd van 76. De jaren 1970.
Ik erfde zijn fiets. Hij had geen auto. Ook geen teevee. Ik erfde ook zijn hoed, die ik nog steeds draag, zij het hoe langer hoe minder.
Hij was Fransman, woonde in België, op een kilometer van de Franse grens. Die stak hij per fiets over om te gaan werken en te gaan stemmen. Hij had de Franse nationaliteit behouden. Zijn passies waren bloemen en groenten kweken, kaartspelen en goede rode wijn. Franse, uiteraard.
Vaak, toen in België voor de 10de keer een regering viel over een taalkwestie, herhaalde hij: ‘petit pays, petit esprit’. Klein land, kleingeestig heb ik het vertaald. Hier, eindelijk. Frankrijk had immers komaf gemaakt met de kleine talen, het Baskisch en het Bretoens. Maar in België wou een kleine taal, het Frans, een andere taal domineren, het Nederlands, de taal van mijn vader. Ik ben dus geboren tussen twee grote talen, waarvoor enkel gelijkheid bestaat (en broederschap, ja zelfs moederschap) en vrijheid.
Klein land kleingeestig
Voor wijlen mijn grootvader
Je moest schuchter zijn en reislustig
om koning te worden van het nieuwe,
kleine en hervormingsgezinde land.
.
Zonder slag of stoot en bij wijze van attribuut
werd de duif benoemd en heerste er vrede.
.
Er ontstond vrij snel een meningsverschil
bij de publieke opinie. Dat liep
en vloeide uit in geschil en in zware debatten,
tot slot in een compromis.
.
De duif werd vervangen,
enerzijds door een leeuw,
anderzijds door een haan.
De vrede was vervlogen.
Tieftalen 
Men zegt dan wel “Goed verhaal; lekker kort”. Daarbij moet dan wel bedacht wordt dat het beslist niet makkelijk is een goed verhaal kort te te vertellen. U heeft het gedaan.
LikeGeliked door 1 persoon